5 Βήματα για τη Διαχείριση του Παιδικού Θυμού

Το βασικό που πρέπει να θυμάται ο γονέας είναι ότι δεν είναι ο ίδιος πάντα υπεύθυνος για το θυμό, την ευτυχία ή τα άλλα συναισθήματα των παιδιών του. Ο ίδιος μπορεί να τα διευκολύνει εξασφαλίζοντας ένα πρόσχαρο και ήρεμο περιβάλλον, όμως τα ίδια τα παιδιά θα διαλέξουν πώς θα αισθάνονται. Δεν είναι ρεαλιστικό το να προσδοκάει κανείς από τα παιδιά να είναι διαρκώς ευτυχισμένα. Αν ο στόχος είναι να μην τα υπάρξουν ποτέ λυπημένα, απογοητευμένα ή πληγωμένα, υπάρχει κίνδυνος να κακομάθουνε. Όταν κάθε φορά σπεύδει κάποιος να αγοράσει τη λιχουδιά ή ό, τι άλλο ζήτησουν για να μην τα κακοκαρδίσουμε, έχει ήδη χάσει το παιχνίδι – και εκείνος και αυτά. Το έργο του γονέα είναι να βοηθήσει το παιδί να αντιμετωπίσει τα δυσάρεστα συναισθήματα και όχι να το προστατεύσει από αυτά.

Διαβάστε επίσης: Τι επηρεάζει τη συγκέντρωση ενός παιδιού και με ποιον τρόπο μπορείτε να την ενισχύσετε;

Με ποιον τρόπο ένας γονέας μπορεί να διαχειριστεί τον παιδικό θυμό;

Πέντε είναι τα βασικά εργαλεία!

1. Αποδοχή

Αποδοχή του γεγονότος ότι και τα παιδιά θυμώνουν. Μάθετέ στα παιδιά να αναγνωρίζουν το θυμό τους και εφοδιάστε τα με ένα λεξιλόγιο για να «βαφτίζουν» τα συναισθήματά τους. Αυτό επιτυγχάνετε με τους ακόλουθους τρόπους:

2. Αφοπλισμός

Αφοπλίστε το θυμό ώστε να μην πληγωθεί κανείς. Με ποιους τρόπους; Με τους εξής:

• Φτιάξτε ένα αφισάκι με τα «ναι» και τα «όχι» της συμπεριφοράς όταν είναι θυμωμένα. Συχνά λέμε στα παιδιά τι δεν πρέπει να κάνουν, αλλά δεν τους λέμε τι μπορούν να κάνουν τις στιγμές της παραφοράς.
• Γράψτε τα «ναι» με πράσινο μαρκαδόρο και τα «όχι» με κόκκινο μαρκαδόρο. Συζητήστε τη διαφορά μεταξύ των δύο όταν ΔΕΝ θα είστε θυμωμένοι.
• Φτιάξτε μια μικρή αφίσα με τη γραφική απεικόνιση της έντασης του θυμού. Σχεδιάστε ένα μεγάλο θερμόμετρο για το «συναίσθημα» ή το «θυμό» και στερεώστε το σε έναν πίνακα ανακοινώσεων. Όταν το παιδί έχει θυμώσει, ζητήστε του να σημειώσει με κόκκινο χρώμα πόσο θυμό νιώθει. Ορίστε διαβαθμίσεις από το «ενοχλημένος» μέχρι το «θα εκραγώ!»
• Αποτελέστε πρότυπο της υγιούς έκφρασης θυμού. Όταν δέρνουμε, ουρλιάζουμε και εκσφενδονίζουμε αντικείμενα, μαθαίνουμε στα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο.

4. Αναζήτηση Αιτιών

Βοηθήστε τα παιδιά να αναζητήσουν τις αιτίες του θυμού τους. Η ενεργητική ακρόαση εκ μέρους του γονέα και η ειλικρινής προσπάθειά του να καταλάβει και να συναισθανθεί την αναστάτωση του παιδιού τον βοηθά να κατανοήσει τις βαθύτερες αιτίες και τα πρωταρχικά συναισθήματά του. Βοηθήστε το παιδί να καταλάβει γιατί είναι θυμωμένο και ποιο είναι το συναισθηματικό υπόβαθρο του θυμού του. Μήπως ζηλεύει; Μήπως νιώθει θύμα; Μήπως αισθάνεται εξάντληση; Για παράδειγμα «νιώθεις ότι η αδελφή σου παίρνει περισσότερη αγάπη σε σύγκριση με σένα και σκέφτεσαι ότι την αγαπώ περισσότερο». Έτσι δείχνετε στην κόρη σας ότι έχετε πραγματικά αφουγκραστεί τα συναισθήματά της και δεν τα έχετε απορρίψει. Στη συνέχεια μπορείτε να υπερασπιστείτε τα δικά σας συναισθήματα: «Πραγματικά σε αγαπώ πολύ και σε αγαπώ με μοναδικό τρόπο, δε μπαίνει σε σύγκριση με την αγάπη που έχω για την αδελφή σου. Μπορώ να στο δείξω με κάποιο τρόπο; Τι θα είχες ανάγκη;»

5. Επίλυση του Προβλήματος 

Πίσω στο πρόβλημα που προκάλεσε το θυμό και επίλυσή του από το ίδιο το παιδί. Βοηθήστε τα παιδιά να λύσουν το πρόβλημα και να σκεφτούν λύσεις, εφόσον χρειάζονται βοήθεια. Μάθετέ τα ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, έντιμοι συμβιβασμοί και επιλογές. Το να επιλέξετε να μην ασχοληθείτε με ένα συγκεκριμένο πρόβλημα μπορεί επίσης να είναι μια σωστή απόφαση. Μάθετέ τα πρώτα να λύνουν τις διαφορές τους με το πρόσωπο με το οποίο συγκρούστηκαν και ύστερα να καταφεύγουν σε κάποιον «μεγάλο». Να δίνετε συγχαρητήρια στο παιδί σας κάθε φορά που κάνει ένα μικρό βήμα προς τον αυτοέλεγχο και την ωριμότητα. Η διαχείριση του θυμού είναι μια μακροπρόθεσμη υπόθεση. Τα παιδιά χρειάζονται πολλά χρόνια εξάσκησης μέχρι να την κατακτήσουν. Τα περισσότερα παιδιά αρχίζουν να διαχειρίζονται το θυμό τους χωρίς να χτυπούν τους άλλους και να πετάνε αντικείμενα γύρω στην ηλικία των 10 με 12 χρονών.

Επιπλέον συμβουλές για να περιορίσει ένας γονέας τον παιδικό θυμό!

• Χρησιμοποιείστε εργαλεία πειθαρχίας που είναι προσανατολισμένα στην επίλυση του προβλήματος και στην ενίσχυση της Σχέσης σας
• Να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες από το παιδί σας, ανάλογες με την ηλικία και το αναπτυξιακό του στάδιο
• Μην το χτυπάτε (η βία διδάσκει τη βία)
• Μην το τιμωρείτε με απομόνωση. Αυτό θα αυξήσει το θυμό του.
• Μη συγκρίνετε το ένα παιδί σας με το άλλο. Κάθε παιδί είναι μοναδικό.
• Προφυλάξτε το από εμπειρίες που ίσως είναι πολύ σκληρές για ένα παιδί που δυσανασχετεί εύκολα.
• Ενεργητική Ακρόαση όταν το παιδί δείχνει εκνευρισμένο.
• Να καταλαβαίνετε πότε το παιδί σας πέρασε μια δύσκολη μέρα και επομένως να περιορίζετε γι ' αυτό το χρονικό διάστημα τις απαιτήσεις σας. Όταν το παιδί σας έχει «στραβώσει», φροντίστε το σα να ήταν άρρωστο. Πρόκειται για μια ασθένεια της ψυχής και του μυαλού, όχι του σώματος. Ελαφρώστε το από τα πολλά καθήκοντα και αφήστε τα πράγματα να κυλήσουν αβίαστα. Αύριο, όταν όλοι θα έχετε καλύτερη διάθεση, μπορείτε να επανέλθετε στο κανονικό σας πρόγραμμα.

Μαρία Α. Δημητριάδου, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

6946383612

info@psychotherapyworks.gr

www.psychotherapyworks.gr

Instagram: @psychotherapyworks.gr

Δείτε επίσης: 

Διάσπαση Προσοχής 4 Συμβουλές για Γονείς

Δείτε επίσης:

Ιδέες για ασκήσεις αισθητηριακής ρύθμισης στο σπίτι